Katër ditë pas grabitjes me armë të miliona eurove nga një avion në pistën e aeroportit të vetëm civil në Shqipëri, pavarësisht interesit të lartë publik dhe spekulimeve në media, policia e shtetit ende nuk ka njoftuar publikun se çfarë ka ndodhur.
Policia njofton përditë opinionin publik për të gjitha krimet që ndodhin në vend. Po të lexosh të gjitha njoftimet dhe deklaratat e saj prej datës 9 prill, grabitja nuk përmendet fare. Në vend të një njoftimi të policisë si për çdo shkelje të ligjit apo krim, publikut i janë paraqitur deklarata nga drejtues politikë të Ministrisë së Brendshme, veçmas ose në praninë e drejtuesve të policisë, si dhe nga të tjerë ministra dhe deputetë të Partisë Socialiste.
Shqiptarët ende nuk e dinë, p.sh., se sa para janë grabitur, të kujt ishin këto para, ku po dërgoheshin dhe pse po dërgoheshin, sa grabitës e kryen këtë krim, cila është përgjegjësia e secilit institucion dhe ku bazohet kjo përgjegjësi.
Policia ende nuk ka sqaruar se si dhe pse u përballën grabitësit me policinë dhe si u vra njëri nga grabitësit.
Si rrjedhojë, spekulimet në media flasin për shuma të ndryshme parash të grabitura, për hipoteza të ndryshme të përplasjes së grabitësve me policinë, të vrasjes së një grabitësi, të largimit të grabitësve, si dhe të insitucioneve përgjegjëse.
Ministri Lleshaj doli në një deklaratë për shtyp të nesërmen e grabitjes dhe detajet e vetme që dha ishin se në datën 9 prill ndodhi një “ngjarje” që cenoi rëndë sigurinë e aeroportit, ku “u grabit një sasi vlerash [sic] monetare” dhe u rrezikua jeta e policëve. Më tej, Lleshaj tha:
“Sa i përket dinamikës së ngjarjes më duhet të them se reagimi i shpejtë, profesional, i përpjesshëm dhe i vendosur i Policisë së Shtetit ka sjellë si rezultat që autorët e këtij sulmi të rëndë të lënë në dorë të ekipeve të hetimit prova të shumta materiale, të cilat po i nënshtrohen procedurave përkatëse.”
Pra, sa i përket dinamikës së “ngjarjes”, ministri nuk tha absolutisht asnjë gjë. Ai tha se do të fliste për dinamikën, por foli vetëm për pas-dinamikën dhe më pas edhe për të ardhmen e supozuar të sigurisë së aeroportit. Për më tepër, ai e bëri të qartë se rezultati i shkëlqyer i policisë ishte të merrte në dorëzim ato që “autorët e këtij sulmi të rëndë [lanë] në dorë të ekipeve të hetimit”.
Lleshaj tha edhe se pas reagimit të shpejtë dhe të fortë të policisë – reagim që ende nuk ia ka treguar publikut – “besohet se banda kriminale […], pas humbjes së djeshme të kreut të saj, ka marrë një goditje shkatërruese”.
Lleshaj nuk na thotë se ndaj cilës situatë erdhi ky reagim i shpejtë i policisë. Bie fjala, a erdhi pasi policia arriti t’i afrohej grabitësve gjatë ndjekjes, nëse pati ndjekje, dhe reagoi duke i goditur ata fort, ndoshta me armë? Apo policia reagoi duke goditur me armë pasi grabitësit goditën të parët, duke menduar se policët po i ndiqnin, ndërkohë që policët e sulmuar nuk po ndiqnin njeri?
Në mungesë të informacionit nga policia, shtypi ka spekuluar se policët që u përplasën me grabitësit ishin gjendur aty ose në patrullim rutinë, ose për shkak se atë ditë do të udhëtonte nga Shqipëria një zyrtar i lartë amerikan apo zyrtarë të lartë shqiptarë. Spekulime të tjera thonë se policët kanë hapur zjarr ndaj grabitësve pasi këta të fundit kanë sulmuar policët, duke menduar se ishin zbuluar, dhe jo sepse makina e policisë po i ndiqte. Duke mos njoftuar publikun për grabitjen, policia i ka lënë këto spekulime të gëlojnë deri sot.
Gjithashtu, Lleshaj tha se “besohet” se banda ka marrë goditje shkatërruese. Ministri nuk na thotë se kush e beson këtë gjë, por kalon nga të besuarit (e kësaj qenieje të mbajtur të fshehtë për publikun) te njoftimi i një fakti të kryer, pohuar nga goja e ministrit të Brendshëm:
“Shkatërrimi i këtij grupi shumë të rrezikshëm kriminal është një sinjal tjetër i rëndësishëm ndaj botës së krimit të organizuar në tërësi.”
Cili shkatërrim? Bazuar në deklaratën e ministrit, është e thjeshtë të mendosh se grupi kriminal që kreu grabitjen është kapur ose asgjësuar, mirëpo të gjithë e dimë që kjo nuk është e vërtetë.
Shtypi ka spekuluar edhe se grabitësi mund të jetë vrarë nga anëtarë të tjerë të bandës, të cilët mund ta kenë ekzekutuar, pasi përdorën profesionalizmin e tij, për të ulur rrezikun për t’u kapur më vonë. Të tjera spekulime, që ende mbeten pa përgjigje, sillen rreth rrethanave dhe arsyeve që i bënë të mundur grabitësve të largohen edhe pasi shkëmbyen zjarr me policinë.
Në lidhje me atë se si ndodhi grabitja, në të njëjtën mënyrë folën edhe Kryeministri Rama, Zëvendës-Kryeministri Braçe, Ministrja Xhaçka, Ministrja Balluku, si dhe figura të tjera në pozicione më pak të rëndësishme në qeveri apo parti. Zero informacion se çfarë dhe se si ndodhi!
Në një deklaratë për shtyp dolën të tre bashkë edhe Drejtori i Policisë Veliu, Zëvendës-Ministri i Brendshëm Lamllari dhe ai i Infrastrukturës dhe Energjisë Shkreli. Njësoj si shefat e tyre, asnjëri nuk sqaroi versionin zyrtar të qeverisë shqiptare se çfarë ndodhi.
Shkreli u duk se dha detajin më të hollësishëm në deklaratat e deritanishme kur tha se:
“Vetëm çështje sekondash ka qenë [që policia] të ballafaqohej me grabitësit, duke lënë edhe njërin prej tyre të vrarë edhe duke rrezikuar, natyrisht, forcat e ndërhyrjes së shpejtë, pasi ky grup grabitësish ishin të armatosur gjer në dhëmbë.”
Pra, mësojmë se grabitësit dhe policia janë gjendur ballë për ballë disa sekonda pasi ka ndodhur grabitja.
Sërish nuk arrijmë të mësojmë se cila palë i ka dalë tjetrës përpara, me ç’qëllime, dhe cila palë ka reaguar e para kundër tjetrës.
Përfaqësuesit e qeverisë i kanë përqendruar deklarat e tyre te përgjegjësia e supozuar e kompanisë që menaxhon aeroportin dhe te imazhi i Shqipërisë, që qeveria supozon se e ka prishur kjo grabitje. Qeveria shqiptare nuk i ka dhënë publikut së paku një përshkrim të grabitjes dhe të reagimit të policisë.
Katër ditë pas grabitjes së armatosur të miliona eurove nga një avion në pistën e aeroportit të vetëm të Shqipërisë, duke mos e njoftuar publikun për grabitjen, policia e shtetit duket se i ka shërbyer qëllimeve politike të qeverisë për të mbajtur gjallë spekulimet dhe mjegullnajën, ku paaftësia e qeverisë për të garantuar sigurinë në vend mund të fshihet më lehtësisht.
