Kanë kaluar dy javë që kur llogaria ime në Twitter është bllokuar; nga vetë Twitter. Ndoshta është interesante të shpjegojmë si ndodhi. Më 9 janar, një ditë pasi Twitter vendosi të bllokojë Presidentin e SHBA, unë postova në Twitter një citim nga Noam Chomsky që thotë “Nëse vërtet je pro fjalës së lirë, atëherë ji pikërisht për pikëpamjet që përbuz. Përndryshe, ju nuk je pro fjalës së lirë ”.
Shtova se ka edhe një citim të ngjashëm nga Rosa Luxemburg, një komuniste gjermane e kohës së Luftës së Parë Botërore, dhe e përfundova me hashtag #deplatforming. Unë qëllimisht zgjodha të majtën për të shprehur në mënyrë të paanshme mosmiratimin tim për ndalimin e Trump.
Një orë më vonë postova një video 38 sekonda e gjatë që mora nga njësia e PR e partisë time duke shfaqur shëtitoren bregdetare të Vlorës të përmbytur nga shiu. Zëri ishte i Kryeministrit Rama duke folur muaj më parë gjatë inspektimit të shëtitores, investimi i tij kryesor në zonën e tij elektorale. Me sa duket, punët e duhura kulluese u lanë pas dore ose munguan. Videoja paraqet vetëm një herë dhe për një sekondë, dy punëtorë bashkie në rrugën me ujë që arrinte kofshët e tyre dhe në fund Rama dhe kryetari i Bashkisë së Vlorës po pinin raki me dolli.
Pas disa minutash mora një njoftim nga Twitter: “Llogaria juaj @gencpollo është kyçur për shkelje të rregullave të Twitter. Veçanërisht për postimin e mediave që përshkruajnë dhunë seksuale dhe / ose sulme… Vazhdoni në Twitter tani për të rregulluar problemin me llogarinë tuaj ”.
Unë vazhdova siç duhet dhe më thanë se kisha dy mundësi: ose të fshija menjëherë videon dhe të kisha rikthyer plotësisht llogarinë ose të apeloja pezullimin. Pashë videon përsëri: as punëtorët në një emergjencë përmbytjeje dhe as dinjitarët që pinin raki nuk mund të përshkruheshin si dhunë seksuale; madje as si sulm. Zëri i Ramës tingëllonte drithërues në disa momente, por prapë, asnjë mendje e shëndetshme nuk do ta konsideronte atë “dhunë seksuale dhe / ose sulm”.
U cudita! Nuk mund të besoja se një monitorues njerëzor apo edhe një softuer do ta bënte këtë lidhje. Dhe çfarë rastësie e çuditshme, menjëherë pas “tweet-it” tim Chomsky / Luksemburg!
Sidoqoftë, unë kisha një zgjedhje për të bërë: të fshija videon dhe të rimarr llogarinë time që do të ishte një rrëfim i rremë, që kujton gjyqet e epokës komuniste në vendin tim; ose të apeloj, duke besuar në procedurat e brendshme të Twitter dhe veprimin e tyre të shpejtë. Unë zgjodha të dytën.
Gjashtëmbëdhjetë ditë më vonë, ndërsa shkruaj këto rreshta, llogaria ime është akoma e kyçur dhe nuk mund ta shoh kutinë e Mesazhit Direkt të cilin shpesh e përdor për komunikime private dhe të punës. Miqtë e mi avokatë më këshillojnë të çoj Twitter në gjykatë; kjo, megjithë gjendjen e keqe të gjyqësorit shqiptar pas një reforme mjaft të gabuar që i ka lënë gjykatat të shastisura. Ndërsa po shqyrtoj hapat e mia të ardhshëm këtu keni disa konsiderata:
Twitter, Facebook dhe shumë pak rrjete të tjera sociale janë bërë platforma kryesore e komunikimit jo vetëm midis njerëzve, por edhe midis politikanëve të zgjedhur dhe publikut. Ato korrespondojnë disi me korrierin e qytetit të shekullit 18, gazetat e përditshme të shekullit të 19-të dhe radiotelevizionin e shekullit të 20-të.
Me ardhjen e demokracisë, kishte vend për kritikat qeveritare, pikëpamje alternative politike dhe aktivizëm të opozitës në mediat tradicionale. Por a do të kishin të drejtë këto media, nëse do të vendosnin, pa menduar, të ndalonin Mbretin ose Kryeministrin dhe ta justifikonin atë si shërbim të tyre për interesin e përgjithshëm? Pa përgjegjësi dhe transparencë të vendimmarrjes? Ndërsa Twitter, i ndjekur nga Facebook dhe të tjerët, ka vepruar duke mos marrë parasysh këshillat e Chomsky, si mund të jemi të sigurt se ata nuk ishin të motivuar nga pikëpamjet e tyre ideologjike dhe madje edhe nga interesat e tyre tregtarë? A duhet që demokracitë tona të transferojnë në mënyrë të pakushtëzuar vendimet kryesore politike te “Big Tech”-e jo-transparente dhe monopolistike? Apo duhet t’i mbajnë ato në fushën e procedurave kushtetuese dhe institucioneve shtetërore? Unë do të isha më tepër konservator për këtë.
Nga ana tjetër, nevoja për rregullore që rregullojnë rregullat dhe algoritmet e platformave kryesore kur merren me përmbajtje të paligjshme dhe keqinformim të dëmshëm që ka kontribuar në mbjelljen e ndarjes dhe frustrimit brenda shoqërive dhe gjithashtu mosbesimin ndaj institucioneve demokratike duhet të trajtohet. Pa sakrifikuar lirinë e shprehjes. Propozimet e fundit nga Komisioni Evropian në Aktin e Shërbimeve Dixhitale përmbajnë ide të mira dhe mbajnë një qasje të matur.
Sidoqoftë nuk duhet të harrojmë efektin çlirues të mediave sociale në vende si imi ku qeveria ka arritur të heshtë kritikat dhe pikëpamjet e tjera në mediat më konvencionale. Facebook dhe platforma të tjera janë bërë vitet e fundit vendi i ri dhe i hapur i shkëmbimit demokratik të mendimeve që partia në pushtet nuk mund të censurojë. Jo se nuk po mundohen. Ushtritë e tyre të llogarive të rreme të paguara me para të taksave përdorin çdo procedurë raportimi dhe abuzojnë me të drejtat e autorit për të hequr postimet dhe llogaritë që nuk u pëlqejnë. Akoma, media sociale mbetet një hapësirë e rëndësishme e lirisë dhe duhet të qëndrojë e tillë në të ardhmen.
Genc Pollo është ish-kryetar i Komisionit Parlamentar për Edukimin dhe Median dhe gjithashtu i Integrimit Evropian, ish Zëvendës Kryeministër, Ministër i Arsimit, Ministër i Telekomit dhe IT.
